Koledzy elektrycy... mam zdjęcie zagadkę.
Połączenie lutowane trzyma a proces erozji "zżera" dołożony przewód.
Po kilku tygodniach, miedziany przewód zamienia się w szare pruchno i rozsypuje się w drobny mak.

O co chodzi?
Efekt, występuje tylko na dołożonych wiązkach, oryginalne nie cierpią na tą przypadłość.
Pruchno zawsze robi się przy lutowanym miejscu od strony dołożonego przewodu.
Na zdjęciu jest kawałek oryginalnego fiatowskiego pomarańczowego przewodu i czarny dolutowany do niego.
Jakieś pomysły, rady?

Wszystko przed tobą. Jeśli przestanie ci działać ABS to szukaj około 5-10cm od wtyczki przy czujniku koła. Tam gniją. Może za mało miedzi w miedzi?

Żadna "zagadka". Większość materiałów się degraduje, czy koroduje.
Miedziane dachy robią się zielone ("patyna") na ten przykład. Miedź w formie przewodów też będzie zżerało.
Jeszcze gorzej jak się doda inny metal (np. przez lutowanie) i wilgoć = korozja elektrochemiczna.
A jeszcze prąd przez to puść...to już w ogóle (wymuszona elektroliza).
Topniki używane do lutowania też obojętne nie są (znaczy, "to zależy", jaki topnik i w jakich warunkach pracuje i jak długo).

Połączenia w motoryzacji powinny być szczelne. Podstawowe metody łączenia i izolowania znane elektronikom domowym (audio, rtv, agd), raczej zawiodą w samochodzie. Na przykład zwykłe koszulki termokurczliwe się nie nadają (bo nie mają dodatkowej warstwy uszczelniającej, kleju). To samo tulejki zaciskowe do łączenia (też są różne wersje).

Obecnie stosuje dwie taktyki, nie stosuje lutowania, tylko skręcam przewody i zakładam koszulkę termokurczliwą.
Druga metoda, skręcam przewody i samo połączenie zatapiam klejem epoksydowym i na to zakładam koszulkę termokurczliwą.
W górnej części zdjęcia widać akurat tak zaklejone dwa połączenia.

Na ten moment taka taktyka bez lutowania się sprawdza, nie miałem problemów z takimi złączami a tylko poprawiam te które były robione rok/dwa lata temu.