You Tube • FAQ •  Szukaj •  Zarejestruj się •  Zaloguj się 




Obecny czas: 29 Mar 2024, 03:25

Wszystkie czasy w strefie UTC + 1 godzina (czas letni)




Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 5 posty(ów) ] 
Autor Wiadomość
 
 Post #34499 Wysłany: 22 Lip 2007, 13:37; 
 Temat postu: Artykuły z Auto Świata o Punciaku
Offline
Sympatyk kropek

Rejestracja: 19 Lip 2007,
Posty: 9
Dostęp do artykułów po rejstracji (szybka i bezbolesna, trzeba podać tylko login i email).

"Włoskie koło ratunkowe - Fiat Punto 55" - http://www.auto-swiat.pl/wydania/artyku ... tykul=4438

"Bardzo tani wózek - Fiat Punto 75" - http://www.auto-swiat.pl/wydania/artyku ... ykul=12740

"Nadal atrakcyjne Punto - Prezentacja modelu: Fiat Punto [1993-1999]" - http://www.auto-swiat.pl/wydania/artyku ... tykul=6899


Góra
 Profil  
 

 
 Post #34503 Wysłany: 22 Lip 2007, 15:07; 
 Temat postu:
Offline
Puntoświr
Awatar użytkownika

Imię: BobMF
Samochód: Inny
Silnik: Inny
Paliwo: Benzyna
Wersja: Dynamic
Województwo: dolnośląskie [D]
Miejscowość: Wrocław
Rejestracja: 01 Kwi 2007,
Posty: 1044
ale mnie się nie chce rejestrować :evil:

_________________
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wszystko do Diesla - wtryski, pompy, akumulatory i inne:
domino.sklep.pl
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Góra
 Profil  
 
 
 Post #34506 Wysłany: 22 Lip 2007, 16:19; 
 Temat postu:
Offline
Puntoświr
Awatar użytkownika

Samochód: Punto I 3d
Silnik: Inny
Paliwo: Benzyna
Wersja: GT
Województwo: pomorskie [G]
Miejscowość: Stara Kiszewa
Rejestracja: 04 Mar 2007,
Posty: 4202
Pomógł: 11
Szczerze to napisali to co wszyscy dobrze wiemy dobrze wiemy.

Cytuj:
Włoskie koło ratunkowe
Fiat Punto 55

Świetny samochód miejski, sprawdzający się również jako rodzinny środek transportu. Punto nie przoduje w rankingu bezawaryjności, ale naprawy są nieskomplikowane, a części łatwo dostępne
To był dobry ruch: wprowadzenie na rynek modelu Punto pod koniec 1993 roku znacząco "zaktualizowało" ofertę Fiata. W miarę nowoczesnemu wówczas małemu Cinquecento, istniejącemu od z górą 10 lat Uno oraz bazującym na wspólnych rozwiązaniach Tipo i Temprze coraz trudniej było utrzymać finanse włoskiego koncernu
w zadowalającej kondycji.

Kamień milowy
Punto plasujące się w ofercie Fiata pomiędzy Uno i Tipo kusiło okrągłością kształtów, nowoczesnymi rozwiązaniami technicznymi, (np. opcjonalnie montowaną 6-stopniową skrzynią biegów) oraz poprawą jakości w stosunku do poprzedników, widoczną już na pierwszy rzut oka. Zauroczyło nawet jury konkursu The Car of the Year - zostało samochodem roku 1993. Trudno się temu dziwić, bo Punto może się podobać. Wnętrze auta wprawdzie wykończone jest skromnie, ale wymiarami niemal dorównuje niektórym samochodom segmentu C. Fotele ma wygodne, choć nie dość podtrzymujące na zakrętach. Nawet w kilkuletnich egzemplarzach nie trzeba obawiać się o stan kręgosłupa, choć komfort nieco maleje z powodu podatnych na zużycie siedzisk. Zajęcie miejsca na tylnej kanapie w 3-drzwiowym Punto nie należy do najłatwiejszych zadań, ale gdy to już nastąpi, podróż upływa przyjemnie. Zaletą jest możliwość uchylenia bocznych szyb, co poprawia wentylację. Rozwiązanie to przydaje się nawet, gdy kanapa pozostaje nieużywana: podczas deszczu redukuje parowanie szyb, zimą wymusza obieg ciepłego powietrza. Dokuczliwe są stuki, które pojawiają się we wnętrzu podczas jazdy po nierównościach; częściowo odpowiedzialne są za to elementy wykonane z twardego plastiku, częściowo niedoskonałości montażu. Te drobne słabości nie przesłaniają jednak korzystnego wizerunku przedziału pasażerskiehgo Fiata tym bardziej, że kokpit wygląda schludnie i przejrzyście.

Różne opcje napędu
Kolejna zaleta Punto to silnik. Jednostka 1.1 jest trwała i oszczędna. Przyspieszenie oraz elastyczność uzależnione są jednak w dużym stopniu od rodzaju zastosowanej skrzyni biegów. Najoszczędniej jeżdżą Punto ED - wyposażone w przekładnię ekonomiczną. Takie auto zadowala się średnim zużyciem paliwa na poziomie 6,5 litra na 100 km, w trasie można uzyskać wynik poniżej 5 l/100 km. Zapłacić trzeba za to stłumionymi osiągami - gorszą elastycznością, a także niemrawym "sprintem". Samochód wyposażony w "zwykłą" skrzynię biegów jeździ trochę dynamiczniej, ale spala przeciętnie o 1-1,5 l/100 km więcej. Na życzenie wyposażano Punto w manualną przekładnię 6-biegową, której obsługa wprawdzie wymaga nieco przyzwyczajenia, ale przynosi efekty w postaci umiarkowanego zużycia paliwa, obniżonej hałaśliwości i lepszej dynamiki pojazdu. W Punto nie usunięto niedogodności, która wcześniej pojawiła się w Uno: problemów z przełączaniem biegów (szczególnie pierwszego
i drugiego) nasilających się przy niskich temperaturach. Również w Punto szczególnie zimą lewarek pracuje ciężko i hacząco. Spowodowane jest to szybkim zużywaniem się pierścieni synchronizatorów. Na pochwałę zasługuje zawieszenie: wystarczająco twarde i skuteczne na zakrętach, sprężyste, a jednocześnie wygodne. Do ideału jednak trochę brakuje: do wnętrza dostają się hałasy nawet przy stosunkowo niewielkich nierównościach.

Droga do doskonałości
Najlepsze auto 1993 roku nie od razu było bezproblemowe tak, jak można by tego oczekiwać. Sukcesywnie wprowadzano poprawki, ale wystarczały modernizacje detali, szczególnie elementów wyposażenia elektrycznego: w 1994 roku poprawiono włącznik zespolony, przekaźnik pompy paliwa i elementy zamka centralnego, rok później zastosowano ulepszoną sondę lambda. Większe zmiany przyniósł rok 1996: lepsze synchronizatory skrzyni biegów oraz wyposażoną w podwójny tłumik drgań tarczę sprzęgła. Punto produkowane po 1997 roku jest nieco cichsze, m.in. za sprawą zmian w układzie wydechowym. Zadbany Fiat segmentu B odwdzięczy się mało kosztowną eksploatacją, choć nie jest całkowicie wolny od problemów. Warto podkreślić odporność na korozję: nieliczne rdzawe ślady na podwoziu kilkuletnich egzemplarzy nie są powodem do niepokoju. Znacznie gorzej wygląda wydech: koroduje bardzo szybko, podobnie jak jego uchwyty, poczynając od kolektora wydechowego, na ostatnim tłumiku kończąc. Kolejna słabość to hamulce: trzeba się liczyć z szybkim zużyciem okładzin ciernych, zarówno przednich, jak i tylnych. Powód: zbyt mała powierzchnia szczęk tylnych, przeniesionych wraz z innymi elementami wprost z mniejszego Cinquecento. Są też niewielkie, ale dokuczliwe defekty instalacji elektrycznej: wadliwe przełączniki, usterki zapłonu, przekaźniki (np. kierunkowskazów, wentylatora chłodnicy), zapłonu, oświetlenia. Nie tylko właściciele, również diagności Dekry i TÜV nie mają najlepszej opinii o instalacji elektrycznej Fiata Punto. Większość z usterek "elektryki" nie powoduje jednak unieruchomienia samochodu. Wyjątek stanowi np. pęknięcie obudowy alternatora, które czasem powodowane jest przez kontakt rozgrzanego, a nie dość osłoniętego, metalu z bryzgiem wody z kałuży. Oczywiście, usterki tego typu nie zdarzają się codziennie i, co ważne, łatwo je naprawiać. Autoryzowane sklepy oferują nawet pojedyncze, bardzo drobne elementy w rozsądnych cenach, wśród większych i bardziej kosztownych (np. alternator) można wybierać: nowe, fabrycznie regenerowane, lub pojedyncze części, np. sama obudowa alternatora. Niedrogie są też elementy eksploatacyjne - w niektórych wypadkach nie warto nawet szukać poza autoryzowaną siecią dilerską.
Kilkuletnia eksploatacja pozostawia tylko nieznaczne ślady na elementach silnika. Jednostki typu Fire są trwałe
i bezawaryjne, choć zdarzają się wycieki oleju lub cieczy chłodzącej z pompy wodnej. Tylko pojedyncze jednostki
z lat 1993-94 przysparzają problemów z powodu przepalenia uszczelki głowicy lub zerwanych pasków rozrządu. Nie dochodzi do tego jednak łatwo - nawet niesprawny wentylator chłodnicy, którego wadliwe działanie łatwo przeoczyć (podstawowe wersje mają tylko kontrolkę ostrzegającą o nadmiernej temperaturze chłodziwa), nie od razu staje się sprawcą przegrzania.

Duży wybór
Idealne autko do miasta - niedrogie, zwinne i choć czasem kapryśne, łatwe w eksploatacji. Ciekawy jest też wybór: można zdecydować się na najpopularniejszą wersję silnikową 1.1/55 KM, wyposażoną w jedną z trzech skrzyń biegów zmieniających znacząco właściwości trakcyjne lub "coś mocniejszego". Punto I wyposażano również w bardzo udane jednostki o poj. 1,2 l o mocy od 58 do 74 KM w odmianie 8-zaworowej oraz 85-konne, 16-zaworowe. Te ostatnie, podobnie jak silniki 1.1, mogą wsółpracować z różnymi przekładniami. Szczególnie atrakcyjny z punktu widzenia dynamicznych kierowców jest Sporting osiągający 100 km/h w czasie nieznacznie przekraczającym 10 sekund. W autach z 1997 roku lub starszych montowano także silniki 1.6/90 KM. Najoszczędniejsze, wysokoprężne Punto (1.7/57-71 KM) spotykane jest w Polsce jeszcze rzadziej niż wersje benzynowe o dużej mocy. Większość Fiatów oferowanych na rynku wtórnym pochodzi z polskich salonów. Punto w dobrym stanie i pochodzące z pewnego źródła to rozsądny wybór.


Cytuj:
Bardzo tani wózek
Fiat Punto 75

Już za kilka tysięcy złotych można stać się właścicielem samochodu, który przestronnością wnętrza niemal dorównuje niektórym autom z segmentu C, a do tego jest żwawy, funkcjonalny i niedrogi w eksploatacji
Tytuł Samochodu Roku 1993 Fiat Punto zdobył w pełni zasłużenie, co z perspektywy czasu widać chyba nawet lepiej niż przed kilkunastu laty. Wystarczy choćby spojrzeć na nadwozie, z którym czas obchodzi się nadzwyczaj łagodnie. Naprawdę trudno uwierzyć, że to projekt z początku poprzedniej dekady. Włosi umieją narysować samochód tak, że zmieniające się mody nie są w stanie zaszkodzić jego urodzie.
Jednak nie o urodę tylko chodzi. Weźmy na przykład charakterystyczne tylne światła. Nie dość, że czynią one Punto samochodem natychmiast rozpoznawalnym, to mają także mnóstwo zalet z praktycznego punktu widzenia. Ponieważ umieszczono je wysoko, to są doskonale widoczne, a co więcej - niemal się nie brudzą. Inny, dobrze pomyślany element nadwozia to obszerne zderzaki skutecznie zapobiegające otarciom blach nadwozia, o jakie nietrudno w ruchu miejskim.

Wnętrze auta okazuje się zaskakująco obszerne
Jednak bez wątpienia najważniejszą zaletą nadwozia Punto jest przestronność kabiny pasażerskiej. Pod tym względem Punto prawie dorównuje niektórym kompaktom. Korzystne wrażenie pogłębia fakt, że w aucie siedzi się dość wysoko, na obszernych fotelach, których jedyną słabością jest zbyt słabe trzymanie boczne. Na tylnej kanapie na krótkich trasach zmieszczą się nawet trzy osoby, co
w autach segmentu B nie zdarza się często. Do tego dołożyć trzeba 275-litrowy bagażnik, który - rezygnując z przewozu osób na tylnej kanapie - można powiększyć do 1080 l.
Wykończenie kokpitu jest dosyć spartańskie, zbyt wiele elementów wykonano z twardego plastiku, który podczas jazdy po nierównościach lubi czasem skrzypieć bądź postukiwać. Trzeba jednak przyznać, że
w większości aut (szczególnie wyprodukowanych po 1996 roku) dość ciekawa jest kolorystyka tapicerki, co sprawia, że wnętrze staje się bardziej przytulne. W autach z końcowego okresu produkcji zróżnicowano też kolory plastikowych elementów deski, wcześniej jednolicie szarych i smutnych.
Prawdziwej sympatii do Punto nabiera się jednak po ruszeniu w drogę. Z silnikiem o pojemności 1242 ccm i mocy 73 KM (oznaczenie modelu to Punto 75) auto jest naprawdę żwawe, pozwala na sprawne wyprzedzanie i daje sporo przyjemności
z jazdy. Możliwości jednostki napędowej tym łatwiej wykorzystać, że auto ma dość twarde, sprężyste zawieszenie pozwalające na sprawne pokonywanie zakrętów. Zestrojono je właściwie i dobrym własnościom jezdnym towarzyszy zupełnie wystarczająca zdolność do wybierania nierówności. Wadą zawieszenia jest dość głośna praca na nierównościach. Zastrzeżenia można mieć także do zbyt słabej skuteczności układu hamulcowego, który w znacznej części jest taki sam, jak w dużo mniejszym i lżejszym modelu Cinquecento.

Trwały jest napęd, gorzej z zawieszeniem
Silnik to mocny punkt auta również ze względu na bezkolizyjny układ rozrządu i dużą trwałość. Poważniejsze awarie są rzadkie. Dopiero przy większych przebiegach mogą pojawić się wycieki oleju, najczęściej spod pokrywy zaworów,
a w motorach naprawdę mocno wyeksploatowanych konieczna może się okazać wymiana przepalonej uszczelki pod głowicą. Jeżeli chodzi o awarie osprzętu, to najczęściej zdarzają się pęknięcia obudowy alternatora.
Raczej trwała jest także skrzynia biegów. Problemy ze zmianą przełożeń pojawiają się najczęściej na skutek zatarcia linki w zewnętrznym mechanizmie zmiany biegów. Dość szybko zużywa się natomiast sprzęgło - wymiana konieczna bywa po przejechaniu 60-70 tys. km. Na szczęście ten zespół Punto nie kosztuje dużo.
Najsłabszą stroną auta jest tylne zawieszenie, w którym wybijają się poduszki belki oraz łożyska wahaczy. Niezbyt trwałe są także amortyzatory.
Z przednim zawieszeniem kłopotów jest znacznie mniej, dość długo wytrzymują także końcówki drążków kierowniczych.
Typową usterką starszych egzemplarzy są drobne wycieki płynu z nagrzewnicy wnętrza. Nie od razu zrobi się "kałuża", ale w kabinie pojawia się specyficzny zapach, a zimą na przedniej szybie osadza się para.


Adam Jamiołkowski


Cytuj:
Nadal atrakcyjne Punto
Prezentacja modelu: Fiat Punto [1993-1999]

Przestronności kabiny i bagażnika może pozazdrościć mu wielu konkurentów z segmentu B. Nie jest niestety bezawaryjny, ale łatwo dostępne części zamienne nie rujnują kieszeni
Punto znaczy kropka. A jako że kropka to coś bardzo małego, ledwie dostrzegalnego, można z całą pewnością powiedzieć, że ta skądinąd sympatyczna nazwa zupełnie nie odpowiada rzeczywistości, i to z kilku powodów. Choćby dlatego, że Punto było ogromnym sukcesem Fiata w latach 90. minionego wieku. Zdobyło tytuł "Samochodu roku 1993" i przysporzyło firmie wielu klientów.
Sukcesy nietrudno wytłumaczyć. Fiat Punto jest znakomitą propozycją dla tych, którym marzy się auto nieduże i tanie, ale bardziej komfortowe i funkcjonalne niż typowy pojazd miejski.

Dwa warianty
"Kropka" - wbrew swej nazwie - wcale nie jest taka mała. Zaprojektowane przez pracownię Giorgetto Giugiaro nadwozie ma dwie odmiany: trzydrzwiową oraz pięciodrzwiową. Ten drugi model może już z powodzeniem służyć jako samochód rodzinny, bowiem cztery osoby będą w nim podróżować w zupełnie dobrych warunkach, a na krótkich trasach zmieści się i pięć. Nic w tym dziwnego, jako że wymiary wnętrza niemal dorównują wymiarom aut kompaktowych. Korzystne wrażenie pogłębia fakt, że w Punto siedzi się dość wysoko, co polepsza widoczność z miejsca kierowcy. Pod tym względem auto było niejako protoplastą dzisiejszych mikrovanów.
W nadwoziu trzydrzwiowym zajęcie miejsc na tylnej kanapie jest oczywiście nieco trudniejsze niż w pięciodrzwiowym. Ułatwiają to dość duże drzwi, ale - uwaga - trzeba na nie zwracać baczną uwagę na parkingach.
Ocena urody nadwozia jest oczywiście kwestią gustu. Warto wszakże zauważyć, że patrząc na zmodernizowane ostatnio Punto II, bez żadnych problemów dostrzega się linie poprzednika, które poddane zostały jedynie kosmetyce. Projekt Giugiaro okazał się więc ponadczasowy. Znakiem rozpoznawczym modelu pozostają tylne lampy zespolone w tylnych słupkach nadwozia. Ten wyróżnik stylizacyjny korzystnie wpływa na bezpieczeństwo jazdy, gdyż światła są doskonale widoczne i brudzą się znacznie wolniej niż klasyczne, umieszczone nisko nad jezdnią.
W czasach, kiedy Punto wchodziło na rynek, jego deskę rozdzielczą oceniano jako awangardową. Dziś z pewnością nikt nie będzie tak uważał, jej stylizacja nie budzi raczej żadnych emocji. Ergonomię i czytelność można ocenić dobrze z zastrzeżeniem, że w najuboższej wersji jest wyraźnie zbyt uboga. Brakuje obrotomierza i wskaźnika temperatury płynu chłodzącego. Obrotomierz nie jest może potrzebny wszystkim kierowcom, ale informowanie o temperaturze tylko za pomocą lampki nakazującej wyłączenie zbyt gorącego silnika to za daleko posunięta oszczędność (tym bardziej, że zdarzają się awarie termicznych wyłączników wentylatora i "korki gazowe" w układzie chłodzenia).

Twarde plastiki
Największe zastrzeżenia budzi jakość tworzywa, z którego wykonano elementy kokpitu. Jest nie tylko twarde i nieprzyjemne w dotyku, ale ma też skłonność do stuków i trzeszczenia, szczególnie w niższych temperaturach. Trzeba też wyraźnie powiedzieć, że zagłębienie w górnej części konsoli wyglądające na półkę jest zupełnie nieprzydatne. Wszystkie przedmioty, które się tam położy, natychmiast lądują na podłodze lub kolanach pasażera.
Druga uwaga dotyczy włącznika świateł awaryjnych. Umieszczono go na kolumnie kierownicy, w rezultacie sięganie do niego jest niewygodne (trzeba to robić przez koło kierownicy).
Bagażnik Punto jest dość duży, jak na auto segmentu B, a ponadto ma regularne kształty. Po złożeniu tylnej kanapy (jest to możliwe we wszystkich wersjach Punto, a opcjonalnie dostępna była kanapa dzielona w proporcji 60:40) można przewozić przedmioty naprawdę sporych rozmiarów. Sprzyja temu możliwość szybkiego demontażu ruchomej półki nad bagażnikiem. Szkoda, że jej założenie jest już znacznie bardziej kłopotliwe, gdyż plastikowe zaczepy półki (podobnie jak gumowych linek unoszących ją po otwarciu klapy) wykonane są ze zbyt taniego tworzywa.

Na przekór szarości
Nie można mieć za to większych zastrzeżeń do jakości materiałów tapicerskich. Nie są może szczególnie przyjemne w dotyku, ale za to nie ma problemów z utrzymaniem ich w czystości. W większości egzemplarzy modelu Punto, szczególnie nowszych, sympatyczne wrażenie robi też kolorystyka materiałów. Przełamuje to nudną szarość tworzyw sztucznych.
Kupujący Punto mieli do wyboru nadwozie 3- i 5-drzwiowe (produkowany był także kabriolet, ale w Polsce występuje on w śladowych ilościach). Wybór silników był za to bogaty przez cały okres produkcji tego modelu.
W Polsce największym wzięciem cieszyły się ekonomiczne modele 55 i 75, w konsekwencji takie auta najczęściej występują na rynku wtórnym. Ten drugi stał się szczególnie popularny po uruchomieniu montażu (jesienią 1996 r.) w bielskiej fabryce Fiata. Ceny Punto zostały wtedy obniżone, przy czym model mocniejszy był tylko nieznacznie droższy od słabszego. Jeśli chodzi o relację między osiągami a kosztami zakupu i eksploatacji, Punto 75 stanowi dobry kompromis. Silnik sprawnie porusza auto, nie ma większych problemów z wyprzedzaniem na trasach pozamiejskich. Z tą właśnie jednostką napędową pięciodrzwiowe Punto spełnia obowiązki samochodu rodzinnego.
Słabszy model można polecić raczej tym, którzy potrzebują pojazdu głównie do jazdy po mieście. Zwolennicy aut bardziej dynamicznych powinni szukać pojazdów serii 90, 85 i GT. Szczególnie turbodoładowany model GT zadowoli wymagających, nie jest jednak łatwo znaleźć egzemplarz w dobrym stanie.
Podobnie trudno będzie kupić rokujące bezproblemową eksploatację auto z silnikiem wysokoprężnym. Nieliczne oferowane do sprzedaży pojazdy mają zazwyczaj niejasną przeszłość (sprowadzone z zagranicy) i duże przebiegi. Nie warto wierzyć, że ktoś wybrał diesla, by przejeżdżać rocznie 10 tysięcy kilometrów...

Trochę troski
Punto nie jest samochodem bezawaryjnym, ale jeśli okazać mu trochę troski, prawdopodobieństwo awarii wymagającej wzywania pomocy drogowej będzie minimalne. Części zamienne są łatwo dostępne i niezbyt drogie, a sieć serwisowa bardzo gęsta.
Silniki serii Fire są trwałe, ewentualne problemy dotyczą raczej osprzętu (najbardziej awaryjny jest alternator) niż samej jednostki napędowej. Nieco gorzej jest ze skrzynią biegów. Dość szybko, szczególnie w egzemplarzach sprzed 1996 roku, zużywają się synchronizatory, co powoduje, że przełączanie biegów staje się utrudnione.
Na naszych drogach najbardziej dokuczliwe są usterki zawieszenia. Szybko zużywają się elementy gumowe i gumowo-metalowe, w szczególności silentblocki tylnej belki. Dość często konieczna bywa również wymiana kompletnych wahaczy tylnych, co jest zabiegiem kosztownym. Stan zawieszenia warto więc dokładnie sprawdzić przed zakupem. Zabezpieczenie nadwozia przed rdzą jest dobre, liczyć się należy natomiast z korozją wydechu.


Na końcu każdego arta były zdjęcia Kropek.

_________________
Nie kłóć się z głupim. Pierw ściągnie Cię do swojego poziomu a później pokona doświadczeniem...

Sprzedam części do Punto GT --> link


Góra
 Profil  
 
 
 Post #34508 Wysłany: 22 Lip 2007, 17:35; 
 Temat postu:
Offline
Puntoświr
Awatar użytkownika

Imię: BobMF
Samochód: Inny
Silnik: Inny
Paliwo: Benzyna
Wersja: Dynamic
Województwo: dolnośląskie [D]
Miejscowość: Wrocław
Rejestracja: 01 Kwi 2007,
Posty: 1044
dzięki za wklejenie :mrgreen:

_________________
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wszystko do Diesla - wtryski, pompy, akumulatory i inne:
domino.sklep.pl
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Góra
 Profil  
 
 
 Post #34957 Wysłany: 24 Lip 2007, 19:11; 
 Temat postu:
Offline
Puntoświr

Rejestracja: 23 Lip 2007,
Posty: 150
Najbardziej ucieszyło mnie to zdanie:
"Silnik to mocny punkt auta również ze względu na bezkolizyjny układ rozrządu..."
Dzięki wielkie za wklejenie tekstu :D

_________________
Punto I 1.2 75KM SX HSD MPI 94'


Góra
 Profil  
 
Wyświetl posty z poprzednich:  Sortuj według  
Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 5 posty(ów) ] 


Wszystkie czasy w strefie UTC + 1 godzina (czas letni)


Nie możesz zakładać nowych tematów na tym forum
Nie możesz odpowiadać w tematach na tym forum
Nie możesz edytować swoich postów na tym forum
Nie możesz usuwać swoich postów na tym forum
Nie możesz dodawać załączników na tym forum

Szukaj:
Skocz do:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
Style based on FI Subsilver by phpBBservice.nl
Forum Fiata Punto © 2006 - 2020
Tłumaczenie: phpbbhelp.pl
phpBB SEO