Niestety wiele osób, zwłaszcza ostatnio, całkowicie myli rolę internetu oraz for dyskusyjnych. Macie wygórowane oczekiwania. Że gadaniem można coś naprawić. Otóż NIE można (dorosłym starym koniom trzeba to tłumaczyć?).
Szczególnie jest to dziwne, gdy pacjent szuka pomocy świeżo po powrocie od mechanika zawodowego (blacharza, lakiernika, gaziarza, elektryka, tunera)!
Zamiast reklamować usługę, to na forum, jeb nowy temat. Bardzo "logiczne" postępowanie. 
Jak jesteś taki stary forumowicz, to powinieneś Szukać przed założeniem nowego tematu, zapewne były już takie.
Zachowuj się (nie jesteś jedyny i najważniejszy na Ziemi, Ty i Twój Fiacik), bo ci przytrzemy "ego". Papierem ściernym 80. 
Ogólne porady dostałeś (na ile to możliwe nie widząc samochodu i co lakiernik popsuł).
Ale zapewne nic nie zrobiłeś przy samochodzie, ani jednej śrubki nie odkręciłeś nawet, nie zajrzałeś za dywanik. O co zakład? 
Są przypadki, że petent nawet maski nie podniesie! Ale oczekuje pomocy na forum. Ciekawe jakiej (proszę o opis krok po kroku, jak taka wzorcowa "pomoc" ma wyglądać).
Po zwróceniu uwagi, że podejście do rozwiązania problemu jest kulturalnie mówiąc nieoptymalne, strzela focha (chamy na forum nie pomogli, skandal, nikt nie zgadł, gdzie jest usterka, słabe to forum).
Też siedzę na forach od ~20 lat i takich wyczuwam instynktownie (takich co wymagają, a od siebie ZERO wysiłku i jeszcze ma uwagi).
Proporcje podałem prawidłowe: tylko do 10-20% sukcesu to informacje/porady (czy z książki, serwisówek, internetu), reszta to praca fizyczna przy samochodzie (w tym błędy, na bank jakieś każdy popełnia po drodze). Skandalem jest, że ktokolwiek śmie to kwestionować, czy się oburzać na fakty. Coś się złego dzieje z ludźmi ostatnio...
Temat  .
|
