W czwartek wróciliśmy z wakacji których plan zakładał objazd ciekawszych miejsc Czarnogóry i Chorwacji.
Po drodze łyknęliśmy kolorytu Bośni przejeżdżając przez Sarajevo w godzinach szczytu-warszawskie korki wydają mi się teraz oazą spokoju. W stolicy Bośni od strony pobocza, dosłownie metr od auta, ciągnął się bazar. Pomiędzy pasami stały żebrzące dzieci i starcy a przechodnie lawirowali między samochodami z każdej strony. To był chaos.
W Czarnogórze niesamowite wrażenie zrobił przejazd wzdłuż rzeki Pivy kanionem. Przepiękne widoki wijącej się w dole szmaragdowej rzeki, mnóstwo tuneli wydrążonych w skale i świetny asfalt pozwalający cieszyć się jazdą.
Gdyby ktoś chciał jechać do Zabljaka, centrum turystycznego Durmitoru, to polecam drogę przez Trsę i przełęcz Sedlo. Genialny, prawie 50km, odcinek górskiej drogi z milionem zakrętów o 180st i szerokości na półtora auta osobowego. Na początku jest ostry podjazd, po jednej stronie zbocze góry, po drugiej przepaść. Kiedy masz wrażenie, że nie dasz rady minąć się z nadjeżdżającym z góry Golfem to zaraz po nim widzisz ciężarówkę. I wtedy są emocje.
Potem jest już lżej ale ciągle bardzo ciekawie. Jak uporządkuje zdjęcia to wrzucę kilka obrazujących sytuację.
Następne dni obejmowały objazd wybrzeża Czarnogóry, od Baru do granicy z Chorwacją. Ogólnie rzecz ujmując Montenegro nie zrobiło na nas takiego wrażenia jak oczekwaliśmy.
Później Chorwacja z Dubrovnikiem i Pagiem na czele.
Przejechaliśmy łacznie 4200km. Do Czarnogóry jechaliśmy przez Czechy, Słowację, Węgry i Bośnie. Droga w drugą stronę wiodła przez Chorwację, Słowenię, Austrię, Słowację i Czechy.
Najdrożej zapłaciliśmy za benzynę na Węgrzech bo prawie 6zł, najtaniej w Bośni 5.22 (98 oktanów).
Punto spisało się bez zarzutu. Wszystkie góry objechało bez problemu, czasem tylko trzeba było dać mu odpocząć po 12% podjazdach w 30 stopniowym upale.
Jedyną awarią była spalona żarówka.
Średnie spalanie wyszło na poziomie 5.2 l/100km.
