Do rozpoczęcia tej dyskusji skłoniła mnie dzisiejsza wizyta w jednym z komisów na śląsku. Specjalizuje się on w sprowadzaniu samochodów z Francji dwu maksymalnie trzyletnich z pełnym wyposażeniem z przebiegiem około 100tys km. Moja uwagę przykuł Citroen C4 picasso 5os. z przebiegiem 130tys km z 2008/09 2,0hdi za trochę powyżej 40tys zł wyposażony w absolutnie wszystko, no może do pełni szczęścia brakowało tylko Polsatu cyfrowego
Z przebiegu napraw samochodów w mojej rodzinie (czyli Punta i Picasso) wynika że częstotliwość napraw w fiacie jest dwu krotnie większa niż w citroenie.Wynikiem tego jest zrównanie się kosztów eksploatacji ,a oszczędności wynikają jedynie z dużo niższego zużycia paliwa przez punto.
Czy według was warto pławić się w luksusie kilku strefowej klimy no i jednak trochę 'wypierdzielanych fotelach" , czy jednak dostać butelkę wina w salonie i pojeździć szarym samochodem kilka lat.
Dość długo się dzisiaj nad tym zastanawiałem.I doszedłem do pewnych wydaje mi się konstruktywnych wniosków.
Nad zakupem Citroena zastanowiłabym się gdyby moje roczne przebiegi oscylowały w granicach 10-12 tys km.Przez pięć lat zrobiłbym 50-60tys km czyli na licznik pokazałby się 180tys km przy odsprzedaży. To pozwoliłby na utrzymanie kosztów jeżdżenia takim samochodem w ryzach.Natomiast przekraczając granice 20tys km rocznie obawiam się że częstotliwość usterek byłaby zbyt duża i należałoby się go pozbyć juz po dwóch latach ,a ja nie jestem fanem częstych zmian
Jaka jest wasza opinia

Nowy, do pierwszej większej usterki po gwarancji i następny. Chyba ze ktoś lubi i potrafi grzebać przy aucie bo jakbym miał swojego serwisować w warsztacie średnio ceniącym się to by koszta były niewiele niższe od rat za nowy. No inna bajka jest taka że ogarniam wszystkie usterki i ustereczki, żeby zawsze igła była a zwykły użytkownik by olewał to

Tak około 1500zł rocznie muszę mieć na części do likwidacji usterek i mat. eksploatacyjnych, co daje (serwisujac w warsztacie) około 3-4kzł/rok. No i 200-300zł/mc więcej i wychodzi rata za nowe auto
(1500zł/rok - dlatego tak waham się z kupnem nowego obecnie bo nie wiem czy jest sens)

I na gwarancji komfort braku nieprzewidzianych wydatków. A poza tym co nowe to nowe.

[ Dodano: 09 Maj 2011 01:57 ]
ewentualnie jak z kasą krucho to prawie nowa używka, ale to na rok-półtorej - bo widziałem na własne oczy co potrafi blacharz. "Bliźniaki" to nie tylko sporadyczne przypadki w necie tylko rzeczywistość, co gorsza żeby zauważyć to gdy blacharz się dobrze przyłożył to roboty to tylko jedyna opcja pozdejmować tapicerkę. A pod wykładziną jest jeszcze filcowa mata przyklejona do blachy...

[ Dodano: 09 Maj 2011 01:59 ]
Podróbki oryginalnych zgrzewów też wprawny blacharz ogarnie

[ Dodano: 09 Maj 2011 02:01 ]
A o przebiegu to nie wspomnę A są ludzie co robią 150-200kkm rocznie Ale auta rocznego z takim przebiegiem niby nie uraczysz praktycznie

[ Dodano: 09 Maj 2011 02:11 ]
bym zapomniał - jeszcze jedno: imho

divers88 piszesz, że częstotliwość napraw w Punto jest dwukrotnie większa niż w Picasso - aż mi w to trudno uwierzyć ale niech tam (albo masz zajeżdżoną Punciawę, albo wyjątkowo szczęśliwy model Citroena. z moich obserwacji wynika, że auta psują się niemal tak samo, jeśli tylko użytkuje się je normalnie i nie zaniedbuje podstawowych wymian.

ale nie o tym miało być. pewnie, miło jest wsadzić tyłek w nówkę sztukę, ale dla tylko tej przyjemności nie będę wykładał na samochód więcej o 15-20 tys zł (jak w byłoby w przypadku mojego Bravo), tylko kupię półtoraroczne auto na gwarancji, z pewnym przebiegiem do max. 50-60 tys km, dobrze sprawdzone i mam spokój, a kasa niech poleży na moim koncie




rata na wysokości 600 z/miesięcznie za nówkę to pewnie jakiś kredyt na 6-7 lat. czyli i tak 3-4 lata musiałbym tym autem jeździć już po gwarancji te 3-4 lata. bezsensu. ja wolę częściej zmienić autko i co jakiś czas mieć trochę radości ze zmiany

Nie mówię że Fiacina się nie psuje bo bym skłamał psuje się nawet nowy z 30k przelotu (mam od nowości, serwisuje nie katuje itd.). Natomiast służbowo jeżdżę właśnie francuzami, co prawda najmniej mam doświadczenia z cytrynami ale to co prezentuje Peugeot to doprawdy jest jakaś porażka, służbowym autem przejeżdżam +/- tyle samo co GP (punto po 2 latach 30k Pug po 4 latach 60k) tylko GP było 2 razy w ASO poza przeglądami raz z alternatorem ( ) i raz z jakąś pierdołą, a Pug? ok 10 razy przez 4 lata zaczynając od sprzęgła, przez elektrykę aż po turbinę.
Ja ogólnie nie jestem uprzedzony do żadnej marki (po za Tatą) ale teraz wiem że na pewno nie kupię Francuza a nad Włoszczyzną będę grubo myślał.
Nie są to jakieś opinie usłyszane od wujka czy kolegi kolegi tylko z włąsnego doświadczenia.

Punto i Picasso były kupione jako nowe z salonu. O ile przez 100tys km w Picasso nie zepsuło się ,ani nie było wymienienie(oczywiście poza olejem ) absolutnie nic(nawet w zawieszeni) o tyle w Punto po 60 tys km ta lista jest już długa. Nie chodzi mi jednak o te dwa konkretne modele. Bardziej chciałbym zwrócić uwagę na to że im wyższy segment , tym przynajmniej teoretycznie samochód powinien być mniej awaryjny...
Nowy mniejszy(40tys zł to w sam raz no coś pokroju Punto C3)czy dwu- trzy latek na pełnym wypasie C4 picasso , c-max

Osobiście jestem za nowym. Argumenty juz przytoczyli koledzy wyżej.
Było Punto II, przez 92tys km poza eksploatacją to zapadł się fotel kierowcy, końcówka drażka za 23zł i padł alternator, fotel ogarnąłem, altek trzeba było kupić - 190zł oryginał, do tego usterki gwarancyjne: wymiana opon, wklejanie nowej szyby tylnej, uszczelka pod deklem zaworów ze 3razy, tylna klapa była w jednym miejcu niedomalowana od wewnątrz.
Jak na 10lat uzytkowania koszt żaden.

Teraz Punto zastąpił Peugeot 3008 1.6HDi, aktualnie ma z 3500km przebiegu więc nie mozna powiedzieć nic, oprócz tego, że jeździ się super.
Jedna wizyta w serwisie już była, po myciu przestał działać jeden czujnik ABS, po wyschnięciu mu przeszło, oczywiście wymiana od razu - po to jest gwarancja, aby pewne niedoróbki z linii produkcyjnej wyeliminować. Jak będzie dalej - zobaczymy.


Zdecydowanie jesli chodzi o jakość wykończenia w środku aktualnie przodują francuzy (zwiedziłem chyba wszystkie salony w okolicy), Renault, Cytryny czy Peugeot są bez porównania do np. Mitsu, VW, Suzuki, Forda, Kia czy Nissana (czyli tez w zasadzie Renault), o oplu nawet nie wspomnę. Oczywiście porównuję auta z podobnego segmentu. W Bravo czy PE też jest bardzo ładnie, ale np. Sedici, GP, PIIClassic czy Panda to już niestety nie na te czasy wnętrza. Mówię tylko o materiałach uzytych do wykonania wnętrza, nie o kształtach czy wyglądzie bo to już kwestia gustu.

Sam we wrześniu kupiłem od chrzestnego Almere N16 1.8, jakość wykonania w środku bez szału, ale po 140tys km sladów zużycia nie widać (jedynie na kierownicy i fotel kierowcy jest trochę bardziej wysiedziany), w czasie jazdy plastiki trzeszczą, a awaryjność jest (przez 130tys wymiana silnika wycieraczki tylnej, następnie w ciągu kolejnych 10tys km wymiana wahacza, łacznika stabilizatora, półosi (urwała się przy seryjnym silniku z LPG-gaz jest w aucie od 8tys km już za mojej kadencji), aktualnie alarm coś wariuje i nie działa jeden pilot, na 1000km z 700ml oleju trzeba wlać. Auto nie było rozbite, a na seriwsy jedynie do Nissana (w pewnym wieku starsi Panowie sobie rąk brudzic nie będą tu cytuję ). O cenach części do tych pseudo japońskich samochodów (produkcja GB) nawet nie wspomnę.


Dlatego osobiście jak doradzałem ojcu przy zakupie mówiłem mu, zeby przedewszystkim patrzył na środek, czy dobrze się czuje i na silnik czy jest wystarczający do auta (bo np w PII 1.2 8V nie był) i tak tez uważam. Znaczek na masce w dzisiejszych czasach nie ma znaczenia.

Podsumowując wolałbym jeździć biedniejszym, a nowym, niż używka wypasioną, bo na rynku moto okazje nie istnieją, a na pewno nie w Polsce, gdzie 3/4 aut ma 150tys przebiegu na blacie, a tak naprawdę dawno przejechało kulę ziemską po równiku 10x i poskładane jest z dwóch.

Piszesz tu o silniku 2.0 HDI - to nie jest benzyniak, że przy 180 tys. zacznie sie Bóg wiec co psuć nie od dziś wiadomo, że silniki diesla robią o wiele większe przebiegi bez większych awarii (zadbane).

Poza tym no ja wolę kupić używane lekko autko z pełnym wyposażeniem, niż stać w korku w nowym golasie prawie 2 razy droższym od tego używanego i gotować się, bo nawet klimatyzacji nie ma.... W ogóle to mam alergie na "gołe" samochody

Podaj jedną racjonalną przyczynę dlaczego ktos miałby takie auto w dobrym stanie sprzedawać.
Nie ma nic bez przyczyny.



Robiły. Dziś jest pełno elektroniki, turbiny, CommonRail etc jak to się będzie zachowywało za kilka lat - nie wiadomo.

Wystarczy zapytać dobrego mechanika, jakie najczęściej do niego trafiają?
A sprzedają, bo się najeździli, nie każdego stać na nowy samochód w pełnym wyposażeniu trochę kosztuje - nie każdy kupuje auto za wszystkie oszczędności, np. woli kupić tańsze, teoretycznie gorsze ale z pełnym wyposażeniem i zostawić sobie jeszcze na koncie, jak dozbiera do nowszego co mu sie "zamarzy" to ten sprzedaje i kupuje nowszy

Inny przykład za granicą mało kto kupuje golasy - tam też samochodami długo się nie jeździ i sprzedają

Taa? Moi znajomi z niemcowni mówią wręcz odwrotnie, a do ubogich nie należą. Owszem inwestują w wyposażenie, ale jeżdżą dłużej takim autem i nie sprzedają po 50tys km, szczególnie, że tam jeździ się więcej, bo jest po czym.



No może i sa przypadki, że ktos np. po 2óch latach daje komuś w prezencie 30tys sprzedają takie auto, ale jaki to jest odsetek wszystkich ofert...

Ja po prostu nie wierzę w okazje w tej kwestii.

buladag ja jestem przykładem osoby, która sprzedaje auto gdy się najeździ i po prostu chcę mieć inny, lepszy, lepiej wyposażony. Moje Punto II FL było zadbane, z pełną dokumentacją przebiegu i przeglądów, faktury za części itd, a jednak je sprzedałem bo chciałem Bravo:) bo chodziło mi o klimę, więcej kucy pod maską i większy bagażnik

i pewnie są też inni, podobni do mnie użytkownicy, oraz cała masa oszustów, to fakt

Nie wierze w dobre serce ludzi
Po przekroczeniu 100tys km samochód wymaga większych nakładów finansowych.Jeżeli ktoś rocznie robi przebiegi rzędu 30-50tys km to po dwóch -trzech latach najwyższa pora zmienić samochód.Tak tez robią firmy które zmieniają samochody w flocie co ok 100tys km

po tych 3-4latach sprzedajesz auto a za to co dostaniesz ze sprzedaży spłacasz kredyt jakie proste?

Z samochodem jest jak z kobietą: najlepiej kupić z zerowym przebiegiem.


I basta

Problem odwieczny i nierozwiązywalny. Ot taka symbioza dwóch grup: 1. Ci co kupują nowe i się cieszą nówką sztuką, okresem gwarancyjnym, pewnością źródła zakupu i nie myślą o wszechobecnym kantowaniu na przebiegu stanie i pochodzeniu, natomiast jak autko się zestarzeje/przestanie się podobać/ jest ropirzone/ zaczyna generować koszty to ta grupa bardzo usilnie poszukuje grupy drugiej 2. czyli zwolenników używek, którzy łowią lepsze czy gorsze okazje, często skazani są na dany silnik/wyposażenie/kolor, ale na wstępie płacą tylko ułamek kosztów poniesionych w grupie pierwszej. I tak to sobie funkcjonują wspólnie zwolennicy nówek i używek i jedni bez drugich żyć nie mogą. I wg mnie nie to jest najważniejsze czy kupić nowy czy używany ale kupić taki jaki stać cię będzie utrzymać w przyzwoitym stanie. Bo cóż mi z samochodu nawet w największym wypasie jak zacznę naprawiać go na najtańszych zamiennikach bo okaże się że za cenę części wymagających wymianypo zakupie można mieć na połowę przyzwoitej nówki.

G360 ująłeś to doskonale. gotów jestem nadać Ci przydomek "Złotousty". Dziś jestem w grupie drugiej, wyszukuję 1,5 roczne-2 letnia autko i jeżdzę 2, max. 3 lata. jeśli w tym dziwnym kraju będą miał spory nadmiar gotówki nie pogardzę też nówką i wówczas Żona w salonie może kaprysić co do koloru, wzoru kołpaków/felg, dywaników i innych pierdół:E

czy oby na pewno

mniejsze koszty eksploatacyjne, niczyje rączki nie pociły się w yyyy kierownicę, nikt nie pierdział w fotel Ale z awaryjnością to różnie bywa





Temat chyba wyczerpany w 99,998%