Hm, a kto był organizatorem?

Spokojnie. Jeśli mam się czuć w obowiązku do napisania takowej, muszę zebrać myśli i nieco to wszystko poukładać.

Tak, tak źle się wyraziłem - pomysłodawcą

Rozumiem, już to dziś słyszałem. Winny zawsze jest wladimir, prawie na równi z facetem w czerwonym kapeluszu.

Dał ktoś więcej kredek ode mnie?

W najbliższym czasie w tym miejscu pojawi się relacja. Wszelkie materiały zdjęciowe mile widziane. Tak więc: Do spamu! Gotowi! Start!

Jakem obiecał, tako i jest.

Relacyja.

I wtem nastał dzień wybrany przez wielu i nastała godzina wspomniana w przepowiedni danej przed dniami wielu. Zabrawszy uprzednio współpasażerki do pojazdu swego udali się oni na miejsce wybrane, gdzie z połaci ziemi zalanej betonem ku niebu strzeliście wyrasta baner rozłożysty. A miejsce to powszechnie parkingiem jest zwane przed miejscem, gdzie kupcy swój towar gawiedzi oferują. Nie długą drogę przebyła wskazówka po zegara cyferblacie, gdy na horyzoncie pojawił się kształt im dobrze znany. Niejako to Marcin z owego rydwanu wysiadał, lecz tym razem to już nie Marcin a młodzieniec graczykiem zwany zajechał na miejsce przez wielu wybrane. Po zamienieniu uprzejmości wielu o drogę zapytaniu i licznych historyi opowiedzeniu złowroga sylwetka pojazdu w otchłani kolorze na srebrzystym felunku im się pojawiła. To Marcin, kompan naszych spotkań minionych swym nowym nabytkiem pochwalić się raczył. Nie zdążył no silnik się schłodzić za mocno gdy huk dobiegł ich uszu. Niczym pantera w biegu swym szaleńczym za ofiarą na dzikim matki natury łonie zmierzał ku ich postaciom bolid nietuzinkowy. Dwoje drzwi tylko posiadał a sylwetka jego zdradzała moc niebagatelną pod maską wielką jak połacie tych łąk zielonych, pagórków leśnych, szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych skrywaną. To kolejny gość z dalekich stron regionu naszego rozłożystego Adamovem zwany. Zapędziwszy się i na spotkanie ku nam lecąc zgubił no biedaka co w podróży raczył mu towarzyszyć a do zawitania w gronie naszym nielicznym uprzednio namówiwszy. Wysiadłwszy no z mobilu swego i w pośpiechu tłumacząc, iż za skarby świata i na miłość panienki najświętszej zaklinając się pojęcia nie ma co z drugim ziomkiem się stało. Wtem dobiegł ich uszu krzyk zza pleców obwieszczający pojawienie się na horyzoncie zguby o którą martwić się poczęli. To Massa poganiając swego wiernego acz mogącego sprawiać, iż zmęczonego już nieco życiem mechanicznego kompana podróży wpadł na dukt prowadzący ku wielu. Powitali i jego serdecznie bardzo.
Tak jak w przepowiedni dane było tak i w rzeczywistości stać się miało. Nieopodal nich przyczaił się rydwan nieznany. Gołem okiem widoczny iż w zachodniej, krzyżackiej kuźni klepany. Na co dzień od stroju poniekąd Golfem zwany. Woźnica jednakże zachwyciwszy się na widok jakże wspaniały włoskiej motoryzacyji, zawstydzon tem co posiada nie podszedł do zebranych nieopodal wielu.
Gdy wybijać miała godzina ustalona, tłum w niepokój nieco zdał się wpadać. Brakło jednego pojazdu na miejscu ustalonym. Jednak i On nie kazał długo czekać na osobę swoją wraz z towarzyszką życia pojawiwszy się wśród nich. Uprzednio nonszalancko zajechawszy okrąg kręcąc poniekąd jak sokół gdy łowów swych dokonuje. Niczym Filip z konopi przed oczyma zabranych wór czerwony nie przymierzając jako lico białogłowy jakiej się spojawił. Podarki dla dziatwy licznej wrzucać weń zaczęli. Dawali co mieli. Wszystko aby uśmiech najmłodszych zaskarbić sobie.
Po wymienieniu kolejnych uprzejmości paru do rydwanów swych wsiedli i na miejsce wieczerzania raczyć się udali. Na miejscu już ludu sporo się zebrało. O miejsca na postój niemal jak o życie walczyć im przystało. Sala z daleka światłem i ciepłem swym zapraszała. Udali się więc w jej kierunku za ciepłą strawą stęsknieni. U progu postać znajomą spotkali. Tak im się nader tylko zdawało. Nie widząc pomyłki swej po piątaku jej przybili. Lecz to nie kompan ich był a kukła jaka dmuchana ku radości innym ustawiona, śnieżną postać nieco przypominająca.
Zająwszy miejsce u stołu, uprzednio podarki w miejscu wyznaczonem porzuciwszy opłatkiem danym się wspólnie przełamali. Jako iż strawa zbyt obfita nie była to i na rozmowy czasu było pod dostatkiem. Tak więc na tematach o drutu ciągnieniu i o wężach ssących wieczór im upłynął. Po zjedzeniu i wypiciu wszystkiego co dane im było a do trudnych zadań nie należało to, po wykonaniu zdjęć wielu, nie czekawszy na wypalenie świec pozostawionych na stole udali się celem wieczerzania dalszego do czeluści podziemnych ogarkami jasnemi jak gwiazdy na bezchmurnym niebie rozświetlonych. Parkingiem podziemnym przez wielu zwanym. Tam spotkanie tradycyjną formę przybrało, gdzie każdy bez krempacyji wielkiej wsiąść do każdego bolidu mógł. Ba aby tylko. Co hojniejsi i przemierzyć parę metrów innym zezwalać raczyli.
Ileż to wystać nogi potrafią. I one zmęczenie prędzej czy później odczuć raczą. Także i tym razem inaczej stać się nie mogło. Zmęczeni trudami wieczoru w moc atrakcji bogatego, poprzeplatanego historyjami przez każdego wypowiedzianemi udali się zebrani do domostw swych na spoczynek. Radzi jednak z poczynań swych i bogaci w nadzieję, iż na uśmiech najmłodszych chociaż najmniejszy zaskarbili sobie.

asdgfsvcjbuhrjnvcxyghverjlfbhxydgcbhjrsbcvjhx jbrtvjh bxcjklvn hsbe fdbjkghdskxjgvkjb

kjlsbfgyzcsjekbfjydkgcvrbsjvbycjkxbvkj rdjkvbjkxcb vhkfj bkxfbgvjkxchvjkbfdjkvb__

Może być ??

a co to za ładny samochód po lewej
gdyby nie dwa "elementy" to zdjęcie całkiem całkiem

Ładny to stałem tak bardziej bardziej po lewej ten z brudnymi światłami ;p

Massa, a to nie kojarze.. pewnie miał brudne światła

graczyk,
To własnie ten z brudnymi światłami

Tak w skrócie

Widzę że bardzo Ci sie w koszuli spodobał nasz Wujaszek Vladziaszek:D

Fajna fotorelacja ze spotu

Tako i jest. Szukajcie a znajdziecie. A radość w tym i ma większa, gdy uśmiech na licach Waszych zagości.

Kto kupił dla młodych DVD?


Ciekawie mieliście. Też chcę.

No i finalny finał.
Zajumałem z FB.

A gdzie Rafau ma brodę świętego Mikołaja?

Jeszcze takie coś zajumałem.
Ten wielki wór to sprawka nas wszystkich. Także to dla Was podziękowania, że byliście.

_wladimir_, nie myślałeś zostać poetą-pisarzem... zamiast bawić się tymi drutami w garażu

Że niby takim wieszczem jakby? Ale w garażu najdziwniejsze pomysły właśnie wpadają do głowy. Wystarczy je tylko później wystukać na klawiaturze.

Kiedy trzymasz oto tego DRUTA w reku stojąc nad stołem pełnym narzędzie w garażu o wymiarach 2 na 2m i zaczynasz Go czy to zwijać czy rozwijać pomysły same wpadają do głowy. Nie mówiąc juz o tym co się w głowie dzieje kiedy to oburaćz z całych sił ściskasz tego Druta i marzysz

Massa, nie wiem co to było ale nie ładnie, że się nie podzieliłeś.

Zaprawdę powiadam Wam, biada nam wszystkim, nie dość że na spocie szydercze docinki pod adresem wladimira, teraz zaczepne wierszyki... Nie potrafimy się bawić

Bo ja się do tego nie boję przyznać. To jest wpisane w etap życia każdego właściciela. Nadchodzi taki dzień, mniej lub bardziej planowany, kiedy trzeba... pociągnąć druta. Już tym bardziej jak przygarnęło się kawał zabytkowego żelastwa. O! Wówczas przydają się różne techniki owej czynności.